“Zolang de leeuwen niet hun eigen verhalen vertellen,
zullen de jagers altijd de helden blijven”
-Afrikaans gezegde-
Het dorp van Kenou is een intiem portret van een traditionele dorpsgemeenschap in het zuiden van Benin, waar de oude animistische voduncultuur nog leidend is.
Tassi is de oudste inwoner van het dorp. Zij is de priesteres die namens de gemeenschap het contact met de voorouders onderhoudt. Tassi leert ons kijken naar haar wereld, waarin voorouders en vodun als vanzelfsprekend aanwezig zijn en waar belangrijke beslissingen nooit genomen worden zonder hen te raadplegen via het orakel.
We ontmoeten Sylvine, de chef van het dorp, die door de geest van de overleden Martha werd uitverkoren om haar tot zijn tweede vrouw te nemen.
We maken mee hoe Tassi contact legt met de voorouders en hen beloont voor de bescherming die ze bieden tegen Onheil.
We wonen de ceremonies bij rond twee tienermeisjes in het huis van de vodun Heviosso, een heiligdom dat normaal niet toegankelijk is voor buitenstaanders. Nadat ze de vodun twee jaar lang gediend hebben mogen ze weer terug naar hun ouders.
De beelden volgen het ritme van het dagelijkse leven in het dorp. De vertaling, en waar nodig hertaling, is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met de bewoners en probeert hun wijze van denken recht te doen met speciale aandacht voor de gezegdes die de gesproken woorden kruiden en de liederen die ze tot poëzie verheffen.
Het dorp van Kenou is een documentaire die in beeld en woord de eeuwenoude West-Afrikaanse animistische cultuur ademt en de kijker ruim een uur laat ronddwalen in een andere wereld.
WAAROM DEZE FILM
Vodun of voodoo, wordt in het Westen nog steeds geassocieerd met mysterieuze riten, met bloederige offers, met bezetenheid en geloof in duistere krachten. Drie eeuwen koloniale overheersing door christelijke machthebbers hebben een eeuwenoude cultuur proberen te deformeren tot een duivels ritueel dat de meeste westerlingen ook nu nog alleen maar kennen in een Hollywood versie die de kijker vooral wil choqueren en amuseren.
Voor de mensen in de film is vodun geen zwarte magie. Vodun is voor hen een geschenk van hun voorouders, een allesomvattende visie op de wereld die zin en betekenis moet geven aan het leven. Vodun vormt voor hen een richtsnoer voor het doen en laten van alle dag.
De makers zijn al jaren kind aan huis in Kenouhoué. Toen de bewoners via hen ervaarden hoe de meeste westerlingen hun cultuur zien ontstond het idee voor het maken van de film als een gezamenlijk project. Wat ooit begon als een wilde fantasie is vier jaar later een eigenzinnige film geworden.
De bewoners van Kenouhoué zijn trots op hun tradities en die trots willen zij uitdragen. Ze worden nog steeds overspoeld met invloeden die hen ervan moeten overtuigen dat de westerse manier van leven superieur is aan de hunne. Het wordt tijd dat zij aan ons kunnen laten zien dat er ook nog andere manieren zijn om het leven te vieren.
Inmiddels zijn de bewoners ervan overtuigd dat de vodun en hun voorouders de makers hebben gezonden met de speciale missie een brug te slaan tussen hun wereld en de westerse wereld.
Toeval bestaat niet voor de mensen in Kenouhoué.
Toeval bestaat alleen voor mensen die niet willen weten.
De film is op eigen kosten gedraaid en gemonteerd en de postproductie is gefinancierd met behulp van crowdfunding. Er zijn geen middelen gebruikt die bestemd waren voor de andere projecten van de stichting.
De documentaire wordt aangeboden aan diverse festivals en gaat in 2023 in premiere.
